Rustig slapen.

Een lange jongen kwam aan gestrompeld. Een van de vleugels op zijn rug was vreemd genakt. Kazuki keek met zijn paarse ogen rond en zuchten, hij ging de grot in en gromde zacht. Een grote grijze wolf kwam aan rennen. ''Fenrir, zoek hulp, maar zeg niemand mijn naam'' fluisterde hij de wolf toe. Deze knikte en rende weg.

Céline kwam even later aanlopen,ze liep achter de grijze wolf.Ze zag de jongen en rende erheen.Ze knielde neer bij hem en zag zijn geknakte vleugek."gaat het?" ze glimlachtte even en voelde eraan.Ze twijfelde even,kon ze het doen? Ze moest altijd opassen omdat ze de vlam bezitte,demonen weten het en proberen ze dus in handen te krijgen.ze knikte zacht en sloot haar ogen,ze hield haar handen op de vleugels.een witte glinsterende bgloed viel over de vleugel.zo genas ze hem.

Kasuki keek even naar de vreemde dame die binnen was gekomen. Ze was een ninja, dat was zeker. Hij moest oppassen, omdat hij zelf half ninja, half demoon is. Dus niet zeker wist waar hij nu bij hoorde. Hij kreunde even en sprak zzachtjes, maar toch duidelijk. ''Bedankt'' en floot naar Fenrir. De grote grijze wolf ging naast hem liggen en Kazuki legde zijn hand op de kop van de wolf.

Céline knikte "graag gedaan" en ging zitten,ze keek even rond.Ze trok haar rokje goed en ging even liggen.Ze zag er gelukkig neit al te ninja achtig uit,als ze erin veranderde wel.Ze keek even naar de wolf.Ze keek even naar de amulet die ze van haar vader had,ze zuchtte even

''Hoe heet je'' Zei Kazuki weer, met zijn gebruikelijke zachte stem. Hij kriebelde even achter de oor van Fenrir en bekeek de ninja. Ze zag er sterk en goed getraind uit. Kazuki zelf had het geluk dat hij alleen de vreemde zwart/paarse vleugels op zijn rug had, maar voorderest er gewoon als een mens uitzag.

{Korte post weet niet veel ^^.}

(ze ziet er nu niet uit als op de ava hoor xD)
Céline keek hem aan."Céline" ze knikte even en glimlachtte,ze keek naar de wolf.Ze hield echt van dieren en natuur,ze keek dan weer naar hem."leuke wolf" ze glimlachtte weer en keek,had ze ook maar een huisdier

(die nog komt dus xD)

{weet ik, maar spieren kan je niet verbergen ^^.}

Kazuki glimlachte even en zei ''Aangenaam, ik Ben Kazuki en dit is Fenrir'' en hij aaide de wolf nog een keer. Zachtjes floot hij een melodytje om tegen hem te zeggen dat hij naar céline toe mocht. De Wolf knikte even en liep naar de Dame toe. Hij blafte een keer speels en rolde toen op zijn rug.

Céline glimlachtte en aaide de wolf,ze krabte op zijn buik.Ze zuchtte even en dacht dan aan Wodan...Ze veegde even een traan weg,ze zuchtte opnieuw.Ze keek dan even naar Kazuki.Ze kietelde de wolf en grinnikte zacht,dat deed ze toen met Wodan ook altijd.ze hoorde opeens wat....(hoefgetrappel xD)

''Is er wat?'' vroeg Kazuki, Hij keek niet op van het geluid, hij had zo veel paarden hier gehoord. Vooral een mooie zwarte hengst vond hem aardig, die kwam altijd terug. Hij stond moeizaam op en liep naar de ingang van de grot. Toen hij even later terug kwam, stond er een prachtige zwarte hengst achter hem. ''Ik weet niet van wie die is, maar hij achtervolgt me altijd en overal.'' en zuchte even.

Céline stond op en liep erheen,ze keek naar de hengst."wow" ze grijnsde."hij vind je vast leuk" ze wilde zo graag ook een paard.ze hoorde opeens hard gehinnik.ze rende naar buiten en keek rond,ze zag een prachtige witte merrie met een zwarte ster op haar voorhoofd."wow!" ze zag dat ze vastzat.ze rende erheen.

Kazuki gromde even toen hij het fel witte merrie zag. Hij fluisterde wat in het oor van de hengst die al snel wegrende.
Hij ging verder in de grot zitten en Fenrir ging er naast zitten. Hij gromde nog even en keek toen naar Céline en de merrie. ''Kun je haar alsjeblieft even buiten late nstaan, ik krijg er hooftpijn van'' en schudde zijn hoofd.

Céline keek hem kwaad aan."ben je gek?!!!" ze keek kwaad en draaide haar naar de merrie.Ze snoof en steigerde maar zat erg vast,ze hinnikte schril en haar been bloedde."rustig meisje" zei ze.ze kwam dichterbij de merrie,de merrie snoof en begon opnieuw te steigeren."rustig aan,je doet je meer pijn" ze keek de merrie aan en wachtte af

Kazuki gromde en legde een van zijn vleugels over zijn gezicht. Zo had hij minder last van het felle licht en de witte merrie. Fenrir jankte even en Kazuki legde zijn hand op de kop van de wolf. Hij kroop verder weg en keek Céline kwaad aan.

Céline keek naar de merrie,ze hoopte dat ze rustiger werd."rustig nou,ik help je alleen maar " de merrie snoof en stopte,ze trilde van de pijn en van angst.Céline kwam dichterbij en maakte snel het been los,ze knikte naar de merrie en verbond haar been.De merrie briesde zacht en rende daarna snel weg.Céline bleef staan en keek de merrie na,ze zuchtte.

''Mooi die is ook weer weg'' gromde Kazuki zacht. Hij haalde zijn vleugel weg en vouwde ze op zijn rug. Hij liep naar Céline en zei ''Die komt wel weer terug hoor'' en keek naar buiten. De zwarte hengst was tenminste ook weg. Hopelijk bleef hij dit keer ook weg.

Céline zuchtte en keek nog even naar buiten,daarna glimlachtte ze naar Kazuiki."ze was zo speciaal,ik voelde het" ze voelde meteen een band met de merrie.Zou zij dat ene zijn dat ze zocht? ze ging naar binnen en trok haar rokje opnieuw goed,daarna ging ze zitten.

''Iedereen komt en gaat, het leven gaat door meid. Je komt haar nog wel eens een keer tegen'' Zei Kazuki. Hij haalde izjn schouders op en liep terug naar Feniri, waar hij naast ging zitten en hem aaide.

Céline keek even naar de wolf."ik heb ook een wolf gehad" ze dacht opnieuw aan Wodan,ze kreeg opnieuw tranen in haar ogen.ze herrinnerde alles nog,die vreselijke dag! ze schudde de gedachte weg en zuchtte

''Maar?'' vroeg Kazuki er verder op. Hij kon wel raden wat er was gebeurd, ooit heel lang geleden had hij een wolf vermoord. Gewoon uit lol, hij wilde indruk maken bij zijn vrienden en liet zich gaan. Daarna is hij weggegaan en zijn leven zo veel mogelijk proberen te verbeteren. Ook had hij Fenrir gevonden, toen nog een pup, hij zat vast in een demonen klem, waar Kazuki hem uit had gered. Sindsdien reizen ze samen.

Céline keek hem aan en zuchtte."die demoon Dark heeft hem vermoord..." ze zuchtte en dacht eraan.Dark was zo moordend en wilde haar zelfs,maar Wodan sprong ervoor.ze zuchtte en veegde de tranen snel weg,ze keek dan naar Fernir

''Aha, Dark, Ik heb veel voer hem gehoord'' Zei Kazuki. Hij kende de demoon aardig goed. Ooit had hij zelfs gedacht dat het zijn broer was. Totat hij er achter kwam wat hij allemaal had gedaan.

Céline zuchtte en keek naar de wolf."jep,hij vermoorde ook mijn ouders..." ze zweeg en staarde naar de grond,ze mistte haar ouders,haar broer trouwens ook.Ze voelde dat hij nog leeft,dat wist ze gewoon!

''Ik kon hem goed, dacht ooit dat hij mijn broer was'' Gaf Kazuki toe. Hij was niet trots op zijn daden, in tegen deel zelfs hij was bang om te moeten moorden. Hij verafschuwde het. Fenrir begon opeens te grommen. ''Wat is er jongen'' zei Kazuki en keek naar de ingang, maar zag niets.

Een grom van iemand anders klonk opeens door de grot. Kurenai verscheen aan de ingang van de grot in haar wolvengedaante en keek naar de twee. Ze had haar oren naar achteren en had haar tanden ontbloot. Haar witte ogen bekeken Céline, Kazuki en Fenrir. Céline had ze al eerder gezien maar de anderen niet.

Céline keek opp en zag Kurenai.Haar kende ze nog wel,ze grinnikte zacht en keek weer geschrokken naar Kazuki."echt?!!" ze schrok wel en slikte even,het was eng om te horen.Ze was wel neit bang maar toch was het wat creepy